ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΙΣΜΟΣ

Στις ημέρες μας τα φαινόμενα βίας στον αθλητισμό ολοένα και πληθαίνουν, χωρίς να μπορεί κανένας να αντιδράσει. Η πολιτεία και ολόκληρο το κυβερνητικό σύστημα δεν κάνουν τίποτα για να μειώσουν αυτά τα περιστατικά, με αποτέλεσμα αντί να μειώνονται, να αυξάνονται.
Συχνότερες είναι οι αναφορές στα κεντρικά δελτία ειδήσεων για συμπλοκές ανάμεσα σε οπαδούς διαφορετικών ομάδων οι οποίοι είχαν δώσει ‘’ραντεβού’’ σε παράμερα σοκάκια ή ακόμα και σε κεντρικούς δρόμους για να ‘’αποδείξουν’’ πως η ομάδα τους είναι ‘’καλύτερη’’…Τα αποτελέσματα όλων αυτών των βίαιων συμπλοκών είναι τραυματισμοί νεαρών παιδιών και σε ακόμα χειρότερες περιπτώσεις ‘’θάνατοι δίχως αιτία’’.
Αυτή η μορφή φανατισμού εμφανίζεται κυρίως στα γήπεδα και έχει ως αποτέλεσμα βίαιες και καταστροφικές πράξεις. Οι νέοι προσπαθούν να εκφράσουν την οργή τους για διάφορα θέματα που τους απασχολούν μέσω αυτής της επιθετικής τους συμπεριφοράς. Άμεση συνέπεια του παραπάνω, είναι η μη ικανή στήριξη της νεανικής προσωπικότητας από την κοινωνία, με αποτέλεσμα οι νέοι να ταυτίζονται με την ομάδα τους ‘’νομίζοντας’’ πως έτσι ικανοποιούν την τάση του ατόμου για συλλογική ζωή.
Σημαντικός είναι και ο ρόλος της οικογένειας, η οποία πρέπει να διαπαιδαγωγεί σωστά τα παιδιά της και να τους δίνει εφόδια και ερεθίσματα έτσι, ώστε να μην οδηγηθούν αργότερα να γίνουν ‘’μέλη’’ αυτών των ‘’ομάδων’’. Ωστόσο αρνητικός είναι ο ρόλος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ),τα οποία με το να προβάλλουν βίαια πρότυπα οδηγούν τους νέους κατ’ευθείαν σε τέτοιου είδους οργανώσεις. Έτσι οι νέοι, αφού δεν έχουν ανεπτυγμένη κριτική ικανότητα, δέχονται αυτές τις εικόνες χωρίς να τις αξιολογούν και νομίζουν πως αν εισχωρήσουν σε τέτοιες ‘’κλίκες’’, θα μπορούν να κάνουν επίδειξη της ‘’δύναμής’’ τους σε πιο αδύναμους.
Ένας ακόμα σημαντικός παράγοντας, που αυξάνει τα ήδη μεγάλα ποσοστά βίας, είναι η ανεργία. Ο νέος, ο οποίος είναι άνεργος, ψάχνει να βρει έναν τρόπο να εκφράσει την οργή του προς την κοινωνία και καταφεύγουν σε τέτοιου είδους δραστηριότητες. Έτσι λοιπόν ένα μικρό ποσοστό αυτών που δημιουργούνε επεισόδια στα γήπεδα είναι απογοητευμένοι νέοι οι οποίοι εξωτερικεύουν το συναίσθημα της αντίδρασης με αυτόν τον τρόπο. Χωρίς εργασία ο νέος δεν εκτονώνει την ενεργητικότητά του, πράγμα που σημαίνει ότι συσσωρεύει όλη του την ενέργεια και την μετατρέπει σε βίαια συμπεριφορά εντός των γηπέδων.
Το σχολείο δεν προσφέρει, όπως θα έπρεπε, αθλητική παιδεία η οποία θα είναι ικανή αργότερα να τους οδηγήσει στο να γίνουν φίλαθλοι και όχι φανατικοί οπαδοί. Ακόμα, τα παιδιά βλέποντας από την τηλεόραση διάφορα αθλητικά γεγονότα στα οποία οι αθλητές δίνουν… ‘’το κακό παράδειγμα’’, υιοθετούν αυτές τις συμπεριφορές, διότι από τη μία δεν είναι σε θέση να αξιολογήσουν τέτοιες καταστάσεις και από την άλλη θεωρούν τους αθλητές ως τα ιδανικά πρότυπα.
Συνοψίζοντας, θα πρέπει να κινητοποιηθούμε όλοι μαζί και να προσπαθήσουμε να μειώσουμε αυτά τα ποσοστά… αλλιώς η κοινωνία μας θα γίνει ακόμα χειρότερη.